ما را ببخشید...

ما را ببخشید که آزادی را از شما سلب کرده ایم. شما به خاطر ما مجبورید اندکی هم که شده است حجاب داشته باشید و در ملا عام حرکات متمدنانه انجام ندهید!

ما را ببخشید به خاطر اینکه اوقات شما را تلخ می کنیم. ما را ببخشید چون می دانم وقتی که ما امل های متحجر را می بینید، احساس بدی به شما دست می دهد.

ما را ببخشید که وجودمان باعث محدود شدن شماست، حتی بعضی از ما هر از چندگاهی موی دماغ شما هم می شویم و تذکراتی احمقانه به شما می دهیم. شما که انتظار شاقی ندارید. تنها می خواهید آزاد باشید و حق دارید که آزاد زندگی کنید ولی افسوس و صد افسوس که ما املها، حتی در کوهها و پارکها و لب دریاها هم هستیم . وجود ما حتی اگر هیچ حرفی هم نزنیم باعث سلب آزادی شماست. عجب روزگاری شده است.

دریغ از لحظه ای آزادی،

 ای آزادی، کجایی که ببینی ما ریش دارهای شستشوی مغزی شده با انسانهای قرن بیست و یکمی دماغ عمل کرده، چگونه بدرفتاری می کنیم.

ای آزادی بیا و همچون پرنده ای سبکبال پر بکش و فرزندان متمدن خود را در آغوش بگیر، تا کی باید این فرزندان مظلوم تو در فراقت اشک بریزند و ناله سر دهند و در این زندان تاریک محصور باشند؟

ما را ببخشید که آزادی شما را سلب کرده ایم. ما را ببخشید...

امسال به لطف خدا با این بارونهای اخیر، هوا واقعا بهاریه. راستش این هوای خوب بهاری منو به یاد شعر ((جمهوری گل محمدی)) از سلمان هراتی میندازه. قسمتهایی از این شعر رو براتون نوشتم.

....

از سبز این درختان خوش رفتار

می فهمم بهار از تبار محمد است

و جهان

به تدریج در قلمرو این بهار گام می زند

فردا با یک زلزله صبح می شود

آنگاه پیامبران

با شاخه ای از گل محمدی

به دنیا می گویند صبح بخیر

فردا ما آغاز می شویم

فردا جنگلی از پرنده

آسمانی از درخت

و دریایی از خورشید خواهیم داشت

فردا پایان بدی است

فردا جمهوری گل محمدی است

به امید آن روز...

صلوات